Straatfotografie en fotojournalistiek

Deze twee takken van fotografie proberen de werkelijkheid te laten zien op een inzichtelijke en als het kan mooie manier. Bij fotojournalistiek is het niet beïnvloeden en veranderen van de werkelijkheid een harde eis. Bij straatfotografie is er geen opdrachtgever die dat bewaakt. 

Maar het is wel een goede gewoonte om bij straatfotografie om de werkelijkheid onveranderd te laten zien. Immers echte foto’s hebben meer impact.

Wat kan niet bij het fotograferen:

  • je mag personen niet betalen;
  • personen mogen niet poseren. Bij straatportretten kan dat wel maar eigenlijk is dat geen straatfotografie;
  • je mag de omgeving niet herschikken of opruimen.

 

Wat kan niet bij het bewerken:

  • elementen uit het beeld verwijderen anders dan door bijsnijden;
  • elementen toevoegen. Ook niet een andere lucht;
  • ik zie regelmatig foto’s zo sterk bewerkt dat ze niet meer geloofwaardig zijn. Een foto is prettiger om naar te kijken als je niet meteen ziet dat er bewerkt is. Ook al weet je dat dat nodig is om een foto duidelijk te krijgen.

 

Wat kan wel:

  • je kan een foto delen toezeggen. Ik heb daarvoor visite kaartjes bij me. Mensen kunnen dan mailen. Dat gebeurt zelden maar het maakt fotograferen gemakkelijk;
  • je kunt toestemming vragen om even te blijven en te fotograferen. Meestal kun je dan snel weer echte foto’s maken;
  • bij het bewerken partijen ophalen of minder accent geven door lichter of donkerder te maken. Met een oefening kun je hier veel mee bereiken;
  • beperkte kleur correctie doen. Het doel is dichter bij was je gezien hebt uit te komen.